vrijdag, juni 30, 2006

Dag 4 van de hoogte(punten)stage...

Ja, inderdaad het is weer eens nacht en mijn biologisch klokje heeft me weer gewekt. Bon, nergens tikt het biologische klokje zo goed als thuis zeker... Hoewel hier tikt het ook leuk en iedere nacht schuift het een uurtje op...
Nu was het 5 uur toen ik wakker werd...
Iedereen hartelijk dank voor de "comments" op deze site. Als je er aandenkt, zet er altijd effe je naam onder ... dan weet ik wie de auteur is ;-) Zerker als je naar de maten van mijn bodyguard gaat vragen.
Tot nu toe ben ik in de morgen altijd met Margarita naar haar Spa geweest. Loopt daar vol met latinas die allerlei cellulitis en gelaatsbehandelingen enz willen. En gezien de onvolschrokken open cultuur word ik schaamteloos als attractie gebruikt...
Ik geloof er niks van maar Maragita wil me doen geloven dat iedereen commentaar heeft... Het is echt een zotte doos met een enorm hoog zever gehalte... Dus JA we zijn in onzin aan elkaar gewaagd. Ik moet regelmatig mijn meerdere in haar erkennen op dat vlak.
Tot nu toe heb ik enkel mooie en erg veilige plekken gezien van Bogota. En gezellige mooie Latijns-Amerikaanse grootstad op mensenmaat. Met heeeeeel veel leuke en lekkere restaurantjes en cafetjes.
Straks ga ik met de papa van Margarita naar Argentina - Duitsland kijken. Dat wordt gegarandeerd ambiance en lachen. Zeker omdat de grappige enthousiaste man enkel Spaans spreekt en ik mijn eerste (vuile) woorden nog maar pas onder de knie krijg. Spannend!!
Nog snel een kleine anekdote: eergisteren liepen Margarita en ik door de stad. Er lopen hier uiteraard veel straatventers rond die om het even wat verkopen en aangezien ik er uitzie als een toerist ben ik een gewild doelwit. Enfin ze vallen nooit mensen echt lastig MAAR ze zijn ERG creatief!!!
Dus op het moment dat we deze verkoper kruisen laat die een aantal lottobiljetten vallen terwijl hij de andere kant oploopt. IK zie dat en buk me om deze brave man zijn ticketjes op te rapen en ze hem terug te geven.
OP dat moment roept Margarita mij iets luid toe in het Spaans, waardoor ik onmiddellijk begrijp: Kris niet doen. Dus ik reageer en loop gewoon door en laat de ticketjes liggen.
Wat is dus de truck: Als je de tickets teruggeeft krijg je een eeeeeeeeeeeeeeeeerg dankbare reactie en je bent zooo eerlijk en je bent zo goed bla bla bla... En dan zegt de man: uit dankbaarheid mag je de tickets houden. Ze rekenen er dan op dat je tegen de arme (letterlijk en figuurlijk) man zou zegggen: nee nee ik koop ze wel of hier is wat geld. En na deze transactie zal je zien dat de tickets al lang vervallen zijn.
Wel, geef toe erg creatief en het zou waarschijnlijk met deze goedgelovige brave man gelukt zijn.
Resultaat: de man (ik dus...) wordt nu hartelijk uitgelachen dat hij bijna in de val gelopen was. Dus yep voelde me even een naîve toerist...
Maar mijn moment van triomf zou nog komen.
De dag erna al!!!!!
We liepen ergens anders. Zelfde truck! Maar deze keer bukte ik met net maar begon ik te lachen en te juichen : Yes yes yes ik ben er niet ingetrapt.. En Margarita lachte en juichte lekker mee... De verkopen begreep er niks van. Toch straf 2 keer in 2 dagen.
Als het me nog eens overkomt en we zijn niet te fel verschrokken of we schieten niet te fel in de lach (wat waarschijnlijk niet lukt) gaan we proberen het spel een eindje mee te spelen. In dat geval volgt het verslag zeker.
En als ze het me vaak gaan lappen lukt het allicht om heel de truck te filmen hahaha..
Bon, ik ga nog eventjes terug mijn Colombiaanse bedje in, voetjes over de rand want ben groot naar locale normen, en dan supporteren voor Argentina!!!
Hasta la vista en tot schrijfs,
Kris