Koffieliefhebbers allerlanden.. er is me werkelijks iets unieks overkomen.
Neen ik heb het NIET over de re-make van Isaura die ondertussen op de buis verschijnt in Latijns-Amerika.
Neen ik heb het NIET over de re-make van Isaura die ondertussen op de buis verschijnt in Latijns-Amerika.
God behoede ons dat deze komt overwaaien naar Europa ...
Wel, zoals jullie GEACHT ZIJN te weten komt de allerbeste koffie uit Colombia. Om de eer en de waardigheid van het product te verdediging bestaat er zoiets als een cooperatieve van de koffie. Deze Cooperatie waakt over de smaak en de kwaliteit van de koffie die Colombia exporteert.
De koffieboeren zijn via federatie aangesloten bij deze federatie. Als symbool en naam kozen ze voor Juan Valdez.
Welnu, Juan Valdez is een erg belangrijk bedrijf en bepaalt de kwaliteit van het zwarte goud.
Dankzij de vader van Margarita, die duidelijk een gewaardeerd en gerespecteerd medewerker op rust is van Juan Valdez Company , viel mij de eer te beurt om een rondleiding te krijgen in het bedrijf en met name het kwalitietsdepartement te bezoeken.
Zeg maar zonder overdrijven het Mekka, Walhalla en Jeruzalem tegelijk van de koffie...
Een eer die weinigen te beurt viel blijkbaar want ik mocht al rekenen op menige jaloerse commentaar van de Colombiaanse medemens.
Ik heb er dan ook met volle teugen van genoten.
Een paar directeuren die zich vrij maken om ons geruime tijd over de Cafe de Colombia te onderhouden.
De commercieel verantwoordelijke samen met de vader van Margarita, margarita zelf en een koffie-verslaafde in de hemel...
Op die plek worden de controles gedaan en de smaak bepaald...
De directeur kwaliteit slaagt er in me enkele versgebrande koffiebonen te doen opeten...
Deze mannen hangen heelderdagen met hun neus boven tassen met gemalen koffiebonen. Als de meest volleerde sommeliers ruiken ze aan de bonen en beoordelen ze op een 50-tal criteria... Zeer indrukwekkend.
Door zijn stabiel klimaat is Bogota de ideale plaats om dit te doen en om koffie te bewaren.
Jep, deze kwam me bekend voor ...
Bon, ik mag het uiteindelijke doel van mijn reis natuurlijk niet uit het oog verliezen. Zoals ik in een van de eerdere stukken zei, ben ik hier om te solliciteren voor de job van nieuwe "Juan Valdez".
Geef toe, je hoeft niet met een scherpzinnig oog gezegend te zijn om de gelijkenissen tussen een Juan Valdez en mezelf te zien.
Dus zo geschiedde het dat ik tijdens mijn bezoek aan de Juan Valdez Companie deelnam aan de sollicitatie.
Hieronder een foto van de collega-kandidaten die -natuurlijk toen ze mijn gelijkenis zagen- nerveus staan te wachten op hun beurt om een interview te krijgen voor de job. De jonge dame ruggelimgs gezien nam de interviews af.
Piece of a cake dacht ik natuurlijk, gezien de gelijkenis tussen Juan en mij zo groot is dat zelfs zijn moeder moeite heeft om ons van elkaar te onderscheiden.
En zeker de jonge dame van het interview zou zo ingepakt zijn, dacht ik met groot zelfvertrouwen.
In gedachten zag ik het al helemaal voor me... Ik de nieuwe Juan Valdez. Ik keek al uit naar de selectierondes die ik mocht organiseren om een passende ezel te vinden, een eigen Conchita, die me vanaf dan altijd en overal zou vergezellen...
Enfin, jullie horen het al aan de verleden tijd van mijn zinnen...
ON-BE-GRIJP-E-LIJK-ER-WIJS werd niet voor mij gekozen.
Het spreekt voor zich dat dit complot, dat deze samenzwering dat heel deze farse duidelijk naar fraude ruikt...
Maar ik moet er me bij neerleggen... Ik werd niet gekozen...
Het enige wat ik kqn doen is samen met Isaura vele bittere zoute tranen wenen... afleveringen lang...
Misschien moest de serie toch maar naar Europa ge-exporteerd worden ook...
Het biedt ten mimste troost, zo wat Latijnse pathos en dikke tranen... Lqng leve Isaura...
Hier is de "brave" meneer die verkozen werd tot nieuwe Juan Valdez...
Als je wat meer wil weten over de kaper op de kust: Klik hieronder.
Nieuwe Juan klik hier
Ik sluit in tranen af met nog een blik op Bogota. Tranen, och ik was toch in de koffiehemel vandaag en ik heb van de bron gedronken...
Nog een zicht op Bogota... De stad met het perfecte (koffie)klimaat. Stabiel beetje fris maar niet koud in de ochtend, zonnig en warm in de namiddag. In al deze dagen misschien een half uur regen gezien en niet eens hinderlijk...
Heerlijk gewoon... en dan daar een tasje koffie bij...
De koffieboeren zijn via federatie aangesloten bij deze federatie. Als symbool en naam kozen ze voor Juan Valdez.
Welnu, Juan Valdez is een erg belangrijk bedrijf en bepaalt de kwaliteit van het zwarte goud.
Dankzij de vader van Margarita, die duidelijk een gewaardeerd en gerespecteerd medewerker op rust is van Juan Valdez Company , viel mij de eer te beurt om een rondleiding te krijgen in het bedrijf en met name het kwalitietsdepartement te bezoeken.
Zeg maar zonder overdrijven het Mekka, Walhalla en Jeruzalem tegelijk van de koffie...
Een eer die weinigen te beurt viel blijkbaar want ik mocht al rekenen op menige jaloerse commentaar van de Colombiaanse medemens.
Ik heb er dan ook met volle teugen van genoten.
Een paar directeuren die zich vrij maken om ons geruime tijd over de Cafe de Colombia te onderhouden.
De commercieel verantwoordelijke samen met de vader van Margarita, margarita zelf en een koffie-verslaafde in de hemel...
Op die plek worden de controles gedaan en de smaak bepaald...
De directeur kwaliteit slaagt er in me enkele versgebrande koffiebonen te doen opeten...
Deze mannen hangen heelderdagen met hun neus boven tassen met gemalen koffiebonen. Als de meest volleerde sommeliers ruiken ze aan de bonen en beoordelen ze op een 50-tal criteria... Zeer indrukwekkend.
Door zijn stabiel klimaat is Bogota de ideale plaats om dit te doen en om koffie te bewaren.
Jep, deze kwam me bekend voor ...
Bon, ik mag het uiteindelijke doel van mijn reis natuurlijk niet uit het oog verliezen. Zoals ik in een van de eerdere stukken zei, ben ik hier om te solliciteren voor de job van nieuwe "Juan Valdez".
Geef toe, je hoeft niet met een scherpzinnig oog gezegend te zijn om de gelijkenissen tussen een Juan Valdez en mezelf te zien.
Dus zo geschiedde het dat ik tijdens mijn bezoek aan de Juan Valdez Companie deelnam aan de sollicitatie.
Hieronder een foto van de collega-kandidaten die -natuurlijk toen ze mijn gelijkenis zagen- nerveus staan te wachten op hun beurt om een interview te krijgen voor de job. De jonge dame ruggelimgs gezien nam de interviews af.
Piece of a cake dacht ik natuurlijk, gezien de gelijkenis tussen Juan en mij zo groot is dat zelfs zijn moeder moeite heeft om ons van elkaar te onderscheiden.
En zeker de jonge dame van het interview zou zo ingepakt zijn, dacht ik met groot zelfvertrouwen.
In gedachten zag ik het al helemaal voor me... Ik de nieuwe Juan Valdez. Ik keek al uit naar de selectierondes die ik mocht organiseren om een passende ezel te vinden, een eigen Conchita, die me vanaf dan altijd en overal zou vergezellen...
Enfin, jullie horen het al aan de verleden tijd van mijn zinnen...
ON-BE-GRIJP-E-LIJK-ER-WIJS werd niet voor mij gekozen.
Het spreekt voor zich dat dit complot, dat deze samenzwering dat heel deze farse duidelijk naar fraude ruikt...
Maar ik moet er me bij neerleggen... Ik werd niet gekozen...
Het enige wat ik kqn doen is samen met Isaura vele bittere zoute tranen wenen... afleveringen lang...
Misschien moest de serie toch maar naar Europa ge-exporteerd worden ook...
Het biedt ten mimste troost, zo wat Latijnse pathos en dikke tranen... Lqng leve Isaura...
Hier is de "brave" meneer die verkozen werd tot nieuwe Juan Valdez...
Als je wat meer wil weten over de kaper op de kust: Klik hieronder.
Nieuwe Juan klik hier
Ik sluit in tranen af met nog een blik op Bogota. Tranen, och ik was toch in de koffiehemel vandaag en ik heb van de bron gedronken...
Nog een zicht op Bogota... De stad met het perfecte (koffie)klimaat. Stabiel beetje fris maar niet koud in de ochtend, zonnig en warm in de namiddag. In al deze dagen misschien een half uur regen gezien en niet eens hinderlijk...
Heerlijk gewoon... en dan daar een tasje koffie bij...
